EYLÜL'Ü SEVERIM ... Yağmuru, hüznü de nedendir bilinmez ama; Eylül geldimi, yağmur yağdımı çocuk olur yüreğim, gözlerim dolu dolu olur. Serin esen bir rüzgarın, tozlu gövdeli ağaçların, yapraklarını dökmesini,anımsarım, hep hüzünlenirim. Ben hüznü severim, nedendir bilmem ama severim. rüzgarlar eser yüreğimde, yağmurlar yağar gözlerimde, çocuk olur umutlanırım. Içimde fırtınalar kopar o an. Eylülde acılar mahkum alır beni. özlem kaplar içimi içimden şiirler yazmak geçer. Ben hüznü severim oysa.. Kendimi bildim bileli.. Bir Eylül gecesi, serin bir rüzgar esiyor üstüme. Ayaklarımda sızılar, zaman geçiyor ayaklarımın arasından. Bir çadır var kaldırımda umutların doluştuğu,bir çadır. Ey! Acımasız zaman değişen sadece zaman olsa,gam yemem..! Ya insanlar..? Ben hüznü severim, ben Eylülü severim. kendimi bildim bileli böyleyim.. Hüzün dolaşıyor yüreğime Eylülde, gözlerim buğulanıyor, gecenin serinliği düşüyor içime, özlemlerim karışıyor şehrin ışıklarına, tutkularım dolaşıyor damarlarımda ben Eylülü severim kendimi bildim bileli ........................................... Tülay BALCI
Yorum Gönder
10 Eylül 2008
0 yorum:
Yorum Gönder